I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”.  

(Łk 15,1-2)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Celnicy i grzesznicy znaleźli w Jezusie nie tylko wspaniałego mówcę, oratora, nauczyciela, ale nade wszystko tego, który chciał do nich mówić, który miał dla nich dobre, krzepiące, pełne nadziei i zrozumienia słowa, w przeciwieństwie do ich otoczenia, które o nich mówiło źle, negatywnie, z nutą wyższości i poniżenia. 

Pan Jezus pragnie też mówić do mnie. Czy ja pragnę Go słuchać, uważnie słuchać? On ma i dla mnie dobre słowo, słowo pocieszenia, nadziei, wsparcia, umocnienia. Czy szukam go u Niego? Jak często zbliżam się, aby Go słuchać? Ma też, kiedy zaistnieje taka sytuacja, słowo upomnienia, słowo wzywające do nawrócenia. Czy słysząc je, nie obrażam się, nie uciekam, nie zamykam w sobie, ale przyjmuję je w pokorze, podejmuję proces poprawy, nawrócenia, zmiany grzesznego życia, postępowania?

Faryzeuszom i uczonym w Piśmie to się nie podobało. Oni zapewne chcieli, aby Pan mówił tylko do nich i o nich i to w samych superlatywach, słowami pochwał i zachwytów. Cieszyliby się zapewne, gdyby do nich dołączył i razem z nimi źle mówił o grzesznikach i celnikach, potępiając ich. Pan Jezus nie tylko tego nie podjął, ale oprócz słów, które kierował do celników i grzeszników, także z nimi dzielił miejsce przy stole. Można w tym widzieć Jego zaproszenie skierowane do nich do udziału w Eucharystii. On pragnął, aby oni nie tylko Go słuchali, ale jedli z Nim, i spożywali Go.

Czy ja cieszę się, kiedy widzę ludzi lgnących do Jezusa, aby Go słuchać? Czy cieszę się, kiedy wśród tych ludzi rozpoznaję tych, cieszących się złą opinią czy reputacją? Czy modlę się żarliwie, aby tacy ludzie odkryli Jezusa? Czy pamiętam o tym, że często wśród nich jestem i ja sam, ja grzesznik? Czy po napełnieniu serca słowem Pana, po jego oczyszczeniu w sakramencie pokuty jak najczęściej robię kolejny krok, krok w stronę Eucharystii?

Podziękuję za dar słuchania słowa Pana i dar zjednoczenia z Nim w Komunii św., za to, że to On zawsze pierwszy zbliża się do mnie, abym ja mógł zbliżyć się do Niego. Dalej będę prosił o pokój dla świata, zdrowie dla papieża Franciszka.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
 Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
 Dusza moja chlubi się Panem,
 niech słyszą to pokorni i niech się weselą…

(Ps 34, 2-3)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Skosztujcie wszyscy, jak dobry jest Pan Bóg

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: