I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił. I dodał: Jezus, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.

(Łk 23, 39-43)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Łotr, który urągał Jezusowi, żądając wybawienia, nie zdawał sobie sprawy, że to wybawienie dokonuje się na Jego oczach, tu i teraz. Wybawienie, które otwiera nie tylko bramy więzienia, aresztu ale bramy nieba, bramy raju, bramy Królestwa niebieskiego. Ten łotr prawdopodobnie chciał opuścić tylko krzyż, gdzie ponosił karę za swe czyny, ale nie zamierzał opuszczać swych grzechów. Jego towarzysz mówiąc językiem sportowym „nie zmarnował takiej 100% okazji”. On ją wykorzystał. Chociaż pod krzyżem było tylu oskarżycieli ważniejszych i mniej ważnych, on bronił Jezusa, wskazując, że jest niewinny. Sam przyznał się do winy i przyjął karę, którą za nią ponosił. Kończąc swą mowę w obronie Jezusa, Jego samego poprosił o pamięć, o obronę przed Bogiem. Nie prosił o uwolnienie z opresji krzyża. Mówiąc językiem prawniczym, on poprosił niejako o ułaskawienie. I je otrzymał – jakby śmy powiedzieli – od ręki, bez dodatkowego procesu.

Czego nas uczy historia dwóch łotrów, którzy byli ukrzyżowani wraz z Jezusem. Po pierwsze, że Bóg daje człowiekowi szansę nawrócenia do samego końca. Czeka choćby na drobny znak ludzkiego żalu, skruchy, przyznania się do winy i prośbę o przebaczenie. Po drugie  przypomina, że postawa nawróconego łotra, niejako w ostatniej chwili, nie usprawiedliwia tych, którzy odkładają swe nawrócenie na później, którzy ciągle twierdzą, że mają czas, że jeszcze zdążą, że może jutro. Z powrotem do Boga nie wolno zwlekać, tego odkładać, czy przekładać. Pan Bóg pragnie mieć grzeszników, którzy ciągle się nawracają ku świętości, a nie łotrów, którzy odkładają spotkanie z Bożym miłosierdziem „na” po kolejnym napadzie na bank, a może „na” po jeszcze jednej kradzieży czy rozboju, lub „na” aż mnie złapią. Pan Bóg daje szansę do samego końca, ale cieszy się, gdy ktoś ją w ykorzystuje dużo wcześniej przed wspomnianym końcem.

Ja nie chcę odkładać. Jak chcę wykorzystać moją szansę jak najszybciej. Zadbam o spowiedź świętą wielkanocną. Dyskretnie i delikatnie pomogę innym pojednać się z Bogiem. Pomodlę się za łotrów moich czasów. Dalej będę prosił o pokój dla świata. Zadbam o czas na owocne i głębokie przeżycie Triduum Paschalnego.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dzielą między siebie moje szaty
 i los rzucają o moją suknię.
 Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:
 pomocy moja, spiesz mi na ratunek…

(Ps 22, 19-20)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

W Panu, Bogu moim wybrałem sobie schronienie

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: