(Niedziela Miłosierdzia Bożego)

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.

(J 20, 19-21)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Drzwi zamknięte. Zapewne mocno zamknięte i zaryglowane. Uczniowie już słyszeli wieść o pustym grobie. Niektórzy z nich ten pusty grób widzieli na własne oczy. Wiedzieli też, że jedna z wersji o pustym grobie to ich oskarża o kradzież Ciała Pana Jezusa i plotce o Jego rzekomym zmartwychwstaniu. Żydzi, a zwłaszcza czynniki rządzące, miały powód, aby dobrać im się do skóry. Zapowiadał się kolejny, trudny wieczór, pełen niepewności i obaw.

Drzwi mojego domu, serca, sumienia są często zamknięte nie z obawy przed „Żydami”. One są zamknięte z obawy przed Jezusem. Bywa, że w ten pierwszy dzień tygodnia czyli niedzielę odwiedzam wiele miejsc, ale brakuje mi czasu, aby odwiedzić Jezusa, aby pójść do kościoła na Mszę św., dłużej się pomodlić, pochylić nad Jego Słowem. Wieczorem szczelnie zamykam drzwi, aby On mnie nie odwiedził, aby nie upomniał się o Swoje, aby nie zapytał o przyczyny mojego braku pamięci o Nim, o Jego Osobie, o Jego posłannictwie.

Jezus pokonuje zamknięte drzwi, a w nabrzmiałą od lęku i obaw atmosferę wnosi orędzie pokoju. Staje pośrodku, aby wszyscy dobrze Go widzieli. Ukazując Swe rany, przekonuje uczniów, że to im się nie śni czy wydaje, że to naprawdę On, Zmartwychwstały, Ten, który pokonał śmierć i grzech, Złego. Drzwi dalej pozostały zamknięte, ale serca apostołów wypełnia radość. Przyjdzie czas na otworzenie drzwi i ruszenie w świat z orędziem wielkanocnym o tym, że Jezus żyje, zmartwychwstał.

Trzeba, aby Jezus Zmartwychwstały znalazł się pośrodku mego życia, w jego centrum. Trzeba, abym oczyma wiary zobaczył Jego rany. One są dowodem na to, jak mocno On mnie kocha. Trzeba, aby radość z licznych spotkań ze Zmartwychwstałym w sakramentach, w Słowie, w drugim człowieku wypełniła i moje serce i to po brzegi. Trzeba, abym światu uwikłanemu w tyle różnorakich konfliktów, głosił orędzie Chrystusowego pokoju. Trzeba, abym to głoszenie rozpoczął od miejsc i osób mi najbliższych, od mojego serca i życia w pierwszej kolejności.

Pomodlę się za regiony świata dotknięte plagą wojny, rozruchów, przelewu krwi, braku przebaczenia. Poproszę, aby i tam zapanował pokój, który daje Zmartwychwstały Pan. Pomodlę się o otwarcie ludzkich serc na orędzie Bożego Miłosierdzia. Pomodlę się dziś Koronką do Bożego Miłosierdzia.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy…
(Ps 118, 22.24)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan moją mocą i pieśnią, On stał się moim Zbawcą

*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  

*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: