I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

(Mk 1, 2 -22)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Pan Jezus nie burzy reguł żydowskiej pobożności. On je wykorzystuje, przemienia, ubogaca swoją obecnością. W szabat nie omija synagogi. Uczestniczy w nabożeństwie, naucza, modli się wraz z innymi uwielbiając Boga.

W niedzielę (nowy szabat) w kościele (nowa synagoga) na Mszy św. mogę usłyszeć nauczającego Jezusa. Mogę usłyszeć pod warunkiem, że tam się znajdę, że nie będę twierdził: „W niedzielę do kościoła nie chodzę, bo mi nie po drodze. Muszę zrobić zakupy. Odpocząć po ciężkim tygodniu. Nie chce mi się”. Poproszę Pana, aby pomógł mi przebić się przez „dymne zasłony” moich niedzielnych usprawiedliwień i znaleźć drogę do kościoła na wspólną modlitwę. On tam czeka, aby mnie nauczać, napełniać swoją łaską.

Nauka Jezusa zdumiewała słuchaczy, bo docierała nie tylko do ich uszu, ale i do serca. Wobec Jego słowa nie można być obojętnym. Zdumienie lub oburzenie, akceptacja lub sprzeciw.

Czy Jego Słowo dociera do mego serca? Czy tylko obija się o moje uszy?  Jakie uczucia Jego Słowo budzi we mnie? Czy nie zamknąłem mego serca „kluczem” obojętności, niechęci? Czy może obawiam się Jego władzy, Jego panowania w moim życiu, w moim sercu? Czy można obawiać się miłości, Jego miłości? Jezus naucza a ja słucham, uczę się reguł życia, które mi proponuje?

Dalej będę prosił o pokój dla świata, ludzkich serc, o dobre relacje między ludźmi. Polecę Bożej opiece dzieci i młodzież przeżywających swoje zimowe ferie o dar dobrego, bezpiecznego odpoczynku. Będę prosił, abym nie tylko zdumiewał się nauką Jezusa, ale nią żył.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

 

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
 wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia,
 stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni… 
(Ps 95, 1-2)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

*********

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: