Propozycja kontemplacji ewangelicznej według „lectio divina”
XXXIV Niedziela Zwykła, rok C
(Uroczystość Chrystusa, Króla Wszechświata)
20 listopada 2022 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.A lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: „Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: „Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: „To jest Król Żydowski”. Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: „Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas”. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: „Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił”. I dodał: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.(Łk 23,35-43)
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.A lud stał i patrzył. Zapewne różne to były spojrzenia, jedne pełne obojętności, inne współczucia, jeszcze inne przerażenia. Jakie jest moje spojrzenie na Ukrzyżowanego? Co można wyczytać z moich oczu? A może widok Ukrzyżowanego jest mi obojętny, bardzo rzadko patrzę w Jego stronę, w ogóle nie patrzę?
Wybaw sam siebie. W tych słowach żołnierze zachęcali Jezusa, aby zszedł z krzyża, i tym samym niejako „za pięć dwunasta” przerwał dzieło zbawienia człowieka, aby pozwolił sobie na szczyptę egoizmu i pomyślał tylko o Sobie. Jezus z Krzyża zostanie zdjęty, dzieło zbawienia uczyni do końca. On nie przyszedł siebie wybawiać, ale mnie, nas. Czy o tym pamiętam? Czy Mu dziękuję, że nie posłuchał żołnierzy, bo gdyby to uczynił, do dziś byłbym niewolnikiem grzechu, śmierci i złego ducha?
Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Nawrócony łotr nie tylko obronił Pana Jezusa przed swoim towarzyszem, ale też zadeklarował pragnienie znalezienia się w Jezusowym królestwie. Jego pragnienie zostało przez Jezusa uwzględnione. Otrzymał zapewnienie, że w nim się znajdzie. Czy moim pragnieniem jest obecność przy Jezusie w Jego królestwie? Czy to pragnienie dotyczy tylko życia po śmierci, czy też mojego życia tu i teraz, tu i teraz pragnę być przy Jezusie Królu i staram się, aby tak było? Albo królowanie z Jezusem, albo bezkrólewie, chaos, bałagan, przemoc, wojny itp.?
Pomodlę się za rządzących, sprawujących władzę, aby w Chrystusie Królu odnajdywali wzór służby dla innych. Dalej będę prosił o dar pokoju na świecie, Ukrainie, ludzkich sercach, w moim sercu.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem…
(Ps 122, 1-2)
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Idźmy z radością na spotkanie Pana
*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na: www.medytacja.pl