I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem”. Odpowiedział mu Jezus: „Napisane jest: »Nie samym chlebem żyje człowiek«.
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: „Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje”.
Lecz Jezus mu odrzekł: „Napisane jest: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«”. Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: »Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli«, i »na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień«”. Lecz Jezus mu odparł: „Powiedziano: »Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego«”. Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.
(Łk 4,1-13)
II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”
Pan Jezus przypomina nam, że nie przyszedł, aby zamieniać kamienie w chleb czy piasek w złoto. On przyszedł przypomnieć nam o konieczności do życia, godnego życia, karmienia się Bożym słowem.
Czy ja o tym pamiętam? Systematycznie „spożywam” Boże słowo, czytając je, rozważając, modląc się Nim? Czy dzięki słowu Pana moje serce nie zamienia się w kamień, ale jest żywe i kochające?
Pan Jezus przypomina komu należy się cześć i oddawanie pokłonów – Panu Bogu. Za żadne skarby świata nie wolno tego zmieniać.
Czy jestem gorliwym czcicielem Pana Boga? Jemu oddaję pokłony? Czy może za jakąś drobną sumkę, awans poza kolejnością nie oddałem czci i pokłonu bogactwu, karierze a ostatecznie złemu duchowi?
Pan Jezus przypomina, że życie człowieka wiary to nie zabawa, to nie żądanie od Pana Boga spełniania zachcianek i kaprysów, to konsekwentne wypełnianie woli Bożej.
Czy ja poznaję wolę Pana Boga i ją wypełniam? Czy pamiętam, że Jezus przyszedł, aby mnie zbawić a nie zabawić czy rozbawić?
Pomodlę się o dar owocnego przeżycia czasu Wielkiego Postu dla mnie i moich bliskich, o pokój dla świata i ludzkich serc. Powierzę Panu wszystkich rekolekcjonistów i spowiedników.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmogącego,
mówi do Pana: „Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam”…
(Ps 91, 1-2)
IV Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na: www.medytacja.pl
*********
 | opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: |
Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Pole cane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym
Copyright (C) www.Katolik.pl