I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się w świątyni. Wszystek lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: „Nauczycielu, kobietę tę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?”. Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć.

(J 8,1-6)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Lud schodził się do Jezusa po naukę, po wskazówki na drogę życia. Faryzeusze i uczeni w Piśmie przyszli, aby sprowokować Go do udziału w niebezpiecznej grze, grze o życie. Nie zależało im, ani na Jezusie, ani na kobiecie. Im zależało na przeprowadzeniu sprytnie wymyślonej prowokacji. Najpierw chcieli skazać kobietę niejako rękoma Jezusa, a potem Jego samego. Zaczęli od słów, licząc, że za aprobatą Jezusa, będą mogli wziąć do rąk kamienie.
Czy mi zależy na Jezusie? Czy zależy mi także na innych, krewnych, przyjaciołach, znajomych itd.? Czy przyprowadzam ich przed Jezusa? Przyprowadzam ich przed Jezusa, aby uzyskać dla nich wyrok potępiający czy uniewinniający? Oskarżam ich przed Jezusem, czy jestem ich obrońcą? 
Stanąć na środku, to znaleźć się na widoku ze wszystkich stron. To jest niekiedy bardzo trudne i krępujące. Człowiek chętnie „zapadłby się pod ziemię ” ze wstydu. W takiej sytuacji znalazła się cudzołożna kobieta. Faryzeuszom i uczonym w Piśmie chodziło jednak, aby była to przynęta do wystawienia na próbę Jezusa. Oni za wszelką cenę chcieli zdobyć dowody oskarżenia, aby móc Go skazać.
Czy ja nie wystawiam Jezusa na próbę? Czy moje życie, może dalekie od reguł Ewangelii, nie jest pretekstem do kierowania oskarżeń także pod adresem Jezusa? Czy w życiu nie przypominam „detektywa”, który śledzi innych, aby ich pochwycić na czymś złym, grzesznym, niegodnym? Czy potrafię innych „pochwycić” na czymś dobrym i pochwalić ich za to, wyrazić im słowa uznania, cieszyć się razem z nimi, w modlitwie powiadomić o tym także Jezusa? Czy kiedy trzeba bronić spraw Jezusa potrafię stanąć nawet na środku? Czy raczej chowam się ciągle za plecami innych, jak najdalej od Jezusa?
Pomodlę się za tych, których kiedyś może niesłusznie oskarżyłem. Poproszę Jezusa o siłę duc ha, abym umiał przebaczyć tym, którzy mnie oskarżyli lub dalej to czynią. Dalej będę prosił o pokój dla ludzkich serc, dla świata. Polecę Panu Bogu trwające rekolekcje, rekolektantów i prowadzących.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości…

(Ps 126, 1-2)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: