I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostaniecie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”.
(Łk 24,46-49)
II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”
Przed Wniebowstąpieniem Jezus przypomniał uczniom charakter swej mesjańskiej drogi, drogi zbawienia człowieka. To droga ku zmartwychwstaniu przez odrzucenie, cierpienie. Dzięki temu, że Pan ją przeszedł mieszkańcy ziemi, począwszy od Jerozolimy, zyskali nadzieję nawrócenia i odpuszczenia grzechów w Jego Imię. To także i moja nadzieja.
Czy z niej korzystam? Czy trwam w ciągłym procesie nawrócenia, przemiany mojego życia? Jak często korzystam z tego daru, kiedy to w Imię Jezusa otrzymuję odpuszczenie grzechów? Jak często korzystam z sakramentu pokuty? Czy nie wyrażam zdziwienia, kiedy moja droga wiary podobna jest do drogi Zbawiciela, kiedy pojawiają na niej oprócz chwil chwały też i chwile hańby, cierpienia, bólu, prześladowań, odrzucenia?
Pan Jezus zaprosił Apostołów i wszystkich Swoich uczniów, także i mnie, do dawania świadectwa o Jego Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu. Â Zbawiciel wiedział, że tak jak Jego świadectwo życia, tak i Jego uczniów spotka się z oporem, niezrozumieniem, jawną agresją, prześladowaniami. Aby uczniom w tych trudnych chwilach nie zabrakło odwagi, determinacji, wytrwałości obiecał „niebieskie uzbrojenie” czyli Dar Ducha Świętego.
Czy pamiętam, że Pan liczy na świadectwa mego życia? Liczy na autentyczne, żywe, codzienne świadectwo. Czy dając świadectwo Jezusowi współpracuję z Duchem Świętym, wzywam Jego pomocy, Jego światła? Czy jestem posłuszny Jego prowadzeniu, Jego natchnieniom? Czy nie czynię tego tylko o własnych siłach, na własną rękę, według moich własnych pomysłów? Czy uświadamiam sobie, że na moje świadectwo czeka tak wielu ludzi, często zagubionych, rozczarowanych życiem, poszukujących jego sensu?
W pokornej modlitwie poproszę dla siebie i całego Kościoła o dar czytelnego i owocnego świadectwa wobec świata o Jezusie i Jego Ewangelii, poproszÄ ™ o światło i moc Ducha Świętego, o pokój dla świata i ludzkich serc. Dziś szczególnie powierzę Panu Bogu wszystkie dzieci i tych, którzy zajmują się ich wychowaniem i nimi się opiekują, o nie się troszczą: rodziców, dziadków, nauczycieli, wychowawców i wielu innych.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią…
(Ps 47, 2-3)
IV Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie
*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na: www.medytacja.pl
*********
 | opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: |
Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Pole cane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym
Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2025