I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Oświadczam wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus. Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków. Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy Apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. Nas tępnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się z Kefasem, zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni. Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego. A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię.

(Ga 1.11-20 – drugie czytanie ze Mszy św. wigilijnej)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Apostoł Paweł nawiązuje w drugim, wigilijnym czytaniu z Uroczystości świętych Apostołów Piotra i Pawła do swojej historii życia. Ukazuje siebie jako gorliwego, przestrzegającego Prawa, Faryzeusza. Ta gorliwość sprawiła, że stanął on zdecydowanie po stronie prześladowców rodzącego się Kościoła, dążąc wręcz do jego zniszczenia. Momentem przełomowym, momentem nawrócenia było osobiste spotkanie z Chrystusem (zapewne te pod Damaszkiem). Pan uczynił go wówczas swoim uczniem i apostołem (był on nim już w łonie swej matki), powierzając mu Ewangelię (Paweł jej sobie nie wymyślił) i troskę o jej głoszenie, rozpowszechnianie, szczególnie wśród pogan, ale i Żydów. Paweł czynił to z wielkim zapałem i w łączności z Kościołem Jerozolimskim, w łączności z pozostałymi apostołami.

Być może historia mojego życia jest mniej burzliwa od historii życia św. Pawła, ale i ona zawiera w sobie zapewne nie mniej dramatyczne momenty jak historia życia apostoła. Czy nie zdarzyło mi się stać po stronie przeciwników Kościoła, a może nawet być wśród jego prześladowców, wręcz nieprzejednanych prześladowców, próbujących za wszelką cenę walczyć z Kościołem, niszczyć Kościół? Czy swoim życiem dalekim od prawd Ewangelii w pewien sposób dalej Kościoła nie prześladuję, psując mu dobrą opinię, dając antyświadectwo, prowokując wrogów Kościoła do antykościelnych działań? Czy miało miejsce w moim życiu spotkanie z Chrystusem, które stało się dla mnie, jak w życiu św. Pawła, przełomowe, pomogło mi zdecydowanie stanąć po stronie Zbawiciela, z prześladowcy Kościoła uczyniło mnie gorliwym jego wyznawcą? Czy swoje życie z wiary przeżywam w łączności z całym KoÅ ›ciołem, jego autorytetami (np. z papieżem) i zwykłymi wiernymi (np. z moim sąsiadem czy sąsiadką z przeciwka)? Czy jestem w ręku Boga posłusznym „narzędziem”, poprzez które On ukazuje światu Jezusa i Jego Ewangelię? 

Pomodlę się za następcę świętego Piotra, Ojca świętego, Leona, za Kościół święty na świecie i w mojej ojczyźnie. Będę prosił o to, bym był jego żywą i odpowiedzialną cząstką. Dalej gorliwie będę prosił o pokój dla świata. Polecę Bogu dzieci i młodzież udające się na wakacje.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość…

(Ps 19,2-3)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

*********

Udającym się na wakacje i urlopy, życzę miłego, udanego wypoczynku. Odpoczywając, nie zapomnijcie o Bożym słowie.

Od jego lektury, modlitwy słowem nie róbcie sobie nawet krótkich wakacji czy urlopu.

Niech ono także w czasie wakacji przemienia Wasze serca!

ks. Ryszard

*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  

*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: