I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo…”.

(Łk 10,1-4)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Dwunastu Apostołów nie było zamkniętym klanem. Oni mieli być fundamentem wielkiej wspólnoty Kościoła. Nie dziwi fakt, że Pan Jezus wybiera do działań misyjnych także innych uczniów w liczbie siedemdziesięciu dwóch. Tych siedemdziesięciu dwóch, to zapowiedź całej rzeszy misjonarzy i misjonarek, którzy będą kontynuować Jego dzieło aż po krańce świata.

Ja może nie pojadę na misje, ale powinienem zadbać o ducha misyjnego w swoim sercu, tam gdzie żyję, mieszkam, uczę się czy pracuję. Czy to czynię? Czy przygotowuję grunt pod działalność samego Jezusa. Czy wspieram misyjne dzieło Kościoła, materialnie i modlitewnie?

Dzieło do wykonania jest ogromne. Świadom tego Pan Jezus wzywa wspólnotę Kościoła do modlitwy o nowe, święte powołania do służby Bożej, do głoszenia Ewangelii.

Czy ten apel, to wezwanie, prośba trafiły do mego serca? Czy ja regularnie się modlę o nowe powołania? A może mi wszystko jedno czy żniwo zostanie zebrane w całości, czy też wiele kłosów się zmarnuje, zamiast do spichlerza trafi na śmietnik? Czy polecam w modlitwie tych, którzy odpowiedzieli na apel Pana Jezusa, aby gorliwie i z zapałem angażowali się w głoszenie Ewangelii, aby w swej posłudze nie ustawali?

Pomodlę się o nowe powołania do służby Bożej, liczne i święte. Dalej będę oprosił o pokój dla świata. Polecę Panu Bogu odpoczywających i tych, którzy troszczą się o ich odpoczynek.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki…

(Ps 66, 16)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Niech cała ziemia chwali swego Boga

*********

Udającym się na wakacje i urlopy, życzę miłego, udanego wypoczynku. Odpoczywając, nie zapomnijcie o Bożym słowie.

Od jego lektury, modlitwy słowem nie róbcie sobie nawet krótkich wakacji czy urlopu.

Niech ono także w czasie wakacji przemienia Wasze serca!

ks. Ryszard

*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  

*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:

Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Pole cane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym
 

Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2025