XVIII Niedziela Zwykła, rok B

4 sierpnia 2024

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Bracia: To zatem mówię i zaklinam was w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim – zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że – co się tyczy poprzedniego sposobu życia – trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec człowieka nowego, stworzonego według Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.  

(Ef 4,17.20-24)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Paweł przynagla, wręcz zaklina Efezjan i nas do życia chrześcijańskiego i porzucenia dawnego życia, życia pogańskiego, które przejawia się między innymi w próżnym myśleniu czyli braku właściwej hierarchii wartości. Tę daje wiara w Ewangelię Jezusa Chrystusa.

Czy pamiętam, że jestem istotą myślącą? Jakie jest moje myślenie, moje myśli? Skąd czerpię inspirację dla moich myśli? Czy pamiętam, że najlepszym lekarstwem na myśli złe, próżne, głupie, nieczyste są myśli dobre, piękne, mądre, czyste, inspirowane Bożym słowem, jego mocą i światłem? Moja hierarchia wartości? Owszem, mam, ale swoją, dopasowaną do moich potrzeb i pragnień, nie zawsze zgodną z Bożym prawem, z Bożymi pragnieniami. Czy pamiętam, że od próżnego myślenia jest nie daleka droga do życiowej pustki, zagubienia, poczucia braku sensu życia?

Przyjąć Chrystusa, to przyjąć nowy sposób myślenia i życia, Boży sposób. To sprawić, aby miejsce człowieka starego, człowieka zepsutego na skutek zwodniczych żądz, zastąpił nowy człowiek, człowiek Bożej łaski, sprawiedliwości i prawdziwej świętości.

Świętość, to nie dla mnie, to dla innych. Ja nie mam na to czasu ani sił, ani chęci, ja nie pcham się na ołtarze. Zresztą, lubię rolę grzesznika, niekoniecznie dążącego do świętości. W życiu bardzo chętnie porzucam wiele rzeczy, miejsc, relacji ale nie starego człowieka. Przecież dobrze go znam i jest mi z nim dobrze. Przyzwyczaiłem się do jego wybryków, wyskoków, „niewinnej” niemoralności. Tak, pamiętam, w czasie chrztu otrzymałem szatę nowego człowieka, ale już z niej wyrosłem i nie wiem, czy mam ochotę na nową, dopasowaną do moich aktualnych „rozmiarów”. Tej szaty nie znajdę w sklepach, gdzie się ubieram. Ona nie jest w modzie. Odnawiać się. Tak, chodzę na siłownie, biegam, odwiedzam gabinety piękności. Odnawiać się duchem czy warto? Tego nikt nie zauważy, nie pochwali, nie pozazdrości. Myślenie? Czasami jeszcze myślę samodzielnie jak mam wyłączony komputer, telewizor, radio.

Pomodlę się za wypoczywających, aby czynili to jak nowi ludzie w Chrystusie a nie jak poganie, aby odpoczywali a nie uganiali się za przyjemnościami, aby wrócili wypoczęci, radośni, gotowi do nowych wezwań i zadań. Dalej będę prosił o pokój dla świata. Polecę Panu pielgrzymów, zbierających owoce ziemi.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Spożywał człowiek chleb aniołów, 
zesłał im jadła do syta. 
Wprowadził ich do swej ziemi świętej,
na górę, którą zdobyła Jego prawica…

(Ps 78,25.54)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pokarmem z nieba Pan swój lud obdarzył

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: