I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Bracia: Zawsze, w każdej modlitwie, z radością zanoszę prośbę za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.

(Flp 1,4-6.8-11)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Apostoł Paweł zapewnia Filipian o modlitwie w ich intencji. Apostoł wyraża ufność, że dzieło Boże w nich zaszczepione w mocy łaski zostanie doprowadzone do końca, do dnia powtórnego przyjścia Pana Jezusa. Paweł Apostoł tęskni za nimi i w modlitwie prosi Pana Boga, aby coraz bardziej doskonaliła się ich miłość, aby wybierali to co lepsze, co napełni ich serca plonem sprawiedliwości ku chwale  i czci Boga. 
Czy ja modlę się za moich współwyznawców? Modlę się, aby Boże dzieła wypełniały się w ich moim życiu, przynosząc cześć i chwałę Panu Bogu? Czy szczególnie modlę się o miłość dla ich serc, miłość, która pomoże im wybierać to co lepsze dla realizacji Bożych planów? Zapytam siebie w sercu jak przebiegają moje adwentowe, duchowe przygotowania? Czy się do nich przykładam, w nie angażuję? A może tylko gram, udaję, pozoruję? Czy też ciągle je odkładam na później, bo przecież jes t jeszcze tyle czasu do końca adwentu? Nie ma obawy, ja na pewno zdążę? A przecież adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Zgadza się: radosnego, co nie znaczy, że bezmyślnego czy beztroskiego. Czy moje przygotowania są solidne i nie udawane?
Pomodlę się za wszystkich uczniów Pana o piękne przeżycie czasu adwentowego przygotowania. Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata. Pomodlę się o dar pięknego serca i życia za przyczyną Niepokalanej.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.
Idą i płaczą niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością niosąc swoje snopy…

(Ps 126,5-6)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: