I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebywał na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelie Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

(Mk 1,12-15)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Wierzyć w Ewangelię, otwierać się na Ewangelię, żyć Ewangelią. Aby tak się działo, potrzebna jest w sercu i życiu odpowiednia przestrzeń dla Ewangelii: godna, uporządkowana, gotowa wypełnić się Ewangelią po brzegi. To wymaga ciągłego nawracania się, zmiany myślenia z ludzkiego na Boże, zmaganiem się z różnymi słabościami, z grzechem, pokusami złego Ducha. Im więcej Ewangelii w sercu i życiu tym skuteczniejsze nawracanie się. Im owocniejsze nawracanie, tym więcej przestrzeni dla Ewangelii w sercu i życiu.

Czy rozpoczęty kolejny czas Wielkiego Postu to dla mnie okazja, aby podjąć jeszcze intensywniejsze wysiłki ku nawróceniu? Czy się nawracam i to nie tylko z racji Wielkiego Postu, ale każdego dnia? Czy nie zrażam się trudnościami czy porażkami jakie spotykam na swojej drodze nawracania się? Czy jednym z owoców mojego nawracania się jest wiara w Ewangelię, życie Ewangelią? Czy ja wierzę i żyję? Czy dla mnie Ewangelia to tylko piękna teoria czy pełna życia praktyka? Czy w procesie nawracania się i wiary w Ewangelię codziennie przywołuję pomocy Jezusa, mojego anioła Stróża, moich patronów z chrztu czy bierzmowania, powierzam się modlitwie Kościoła? Czy noszę w sercu pragnienie, aby czas mojego życia wypełnił się Bożym życiem i królowaniem Pana Boga?

Pomodlę się o łaskę owocnego przeżycia czasu Wielkiego Postu dla całej wspólnoty Kościoła świętego, dla moich bliskich, wspólnoty, dla siebie, o dar pokoju dla ludzkich serc. Pomyślę o moim wielkopostnym postanowieniu. Mocy Ducha Świętego polecę szczególnie rekolekcjonistów i rekolektantów tego świętego czasu.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

 

Dobry jest Pan i prawy,
 dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
 Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich… 
(Ps 73, 23-24)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję

*********

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: