I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: „Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam”. Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak Pan powiedział.
Niniwa była miastem  bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona”.
I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

(Jon 3,1-5.10)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Jak pokazuje historia proroka Jonasza każdy z nas potrzebuje ludzi, którzy nie tylko będą nam prawic komplementy, mówić miłe i czułe słówka, umacniać niejako nasze ego, karmić nasz egoizm. Potrzebujemy także tych, którzy może niekiedy przymuszeni, wezwą nas do nawrócenia, poprawy życia, powrotu na dobre życiowe drogi, Boże drogi.
Mieszkańcy Niniwy, których życie, jego jakość, nie podobało się Panu Bogu na szczęście nie utracili wewnętrznego słuchu, słuchu serca. Oni nie zlekceważyli nawoływania Jonasza. Oni w Jego wołaniu usłyszeli głos samego Boga, przywołujących ich do opamiętania i poprawy życia. Oni usłyszeli ten głos nie tylko na powierzchni, ale w głębi swego sera.
Mieszkańcy Niniwy nie tylko usłyszeli głos Pana Boga wzywających ich do nawrócenia, oni to nawróceni podjęli, oni go nie odłożyli na później, na jutro. Swoim zdecydowanym postepowaniem niejako poruszyli serce Pana Boga, który zaniechał karania.
Czy cenie sobie ludzi, za nich Panu Bogu dziękuję, ludzi, którzy nie tylko prawią mi komplementy, ale też kiedy jest taka potrzeba potrafią wezwać mnie do nawrócenia, poprawy życia? Czy dbam o dar słuchu, także tego wewnętrznego, słuchu serca? Czy słyszę tylko to, co mi się podoba, czy też i to co jest dla mnie wymagające? Czy usłyszawszy wezwanie do nawrócenia, poprawy życia nie odkładam tego na później, ale od razu podejmuję działania naprawcze, zmieniam się czy udaje, że to czynię? Czy sam potrafię być tym, który innych przywołuje do porządku, do poprawy życia? 
Z racji trwającego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan pomodlę się w intencji jedności uczniów Jezusa Chrystusa. Pomodlę się za wszystkich proroków wzywających do nawrócenia i adresatów ich przesłania o podjęcie czynów poprawy, nawrócenia. Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata, Ukrainy, Ziemi Świętej.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

 

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
 wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
 bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki… 
(Ps 117,1-2)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Idźcie i głoście światu Ewangelię

*********

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: