Propozycja kontemplacji ewangelicznej według „lectio divina”
XXVII Niedziela Zwykła, rok C
2 października 2022 r.
I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga! Zdrowe zasady, któreś posłyszał ode mnie, miej za wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie! Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka. (2 Tm 1,6-8.13-14)
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”. Paweł Apostoł prosi swego ucznia Tymoteusza, aby nie wstydził się świadectwa Pana Jezusa. Wstyd bowiem paraliżuje ucznia w dawaniu świadectwa o Jezusie i Jego Ewangelii. Często to świadectwo zafałszowuje, czy też je całkowicie uniemożliwia a nawet może doprowadzić do anty świadectwa. Paweł ufa, że Tymoteusz nie będzie wstydził się także znajomości z jego osobą. On, Paweł, który nic nie ukradł, nikogo nie skrzywdził a jest więźniem z powodu świadectwa Pana Jezusa. Paweł jest za kratkami, ale w sercu czuje się wolnym w Chrystusie człowiekiem. To poza więzieniem są ludzie zewnętrznie wolni a w sercu więźniowie nałogów, grzechów itd. Paweł ufa, że Tymoteusz podejmie trudy, nie zrazi się przeciwnościami ze względu na Ewangelię w oparciu nie tyle o własne siły, ale moc Boga.
Czy ja nie wstydzę się Pana Jezusa i Jego Ewangelii? Czy może ulegając takiemu wstydowi często wycofuję się od dawania świadectwa, daję je niejako w niepełnym wymiarze, sugerując, że Jezus i Jego ewangelia owszem są dla mnie ważne, ale nie najważniejsze? Czy nie ulegam pokusie, aby dawać anty świadectwo, stanąć przeciw Jezusowi, zakwestionować wartość Ewangelii? Czy ciesząc się wolnością zewnętrzną, dbam także o tę wewnętrzną, wolność serca? Czy w życiu nie jestem podobny do lwa zamkniętego w złotej klatce? Czy modlę się za wewnętrznie zniewolonych? Czy nie dziwię się trudnością, przeciwnością , które pojawiają się na drogach mojego życia dla Pana Jezusa? Czy umocniony mocą Bożą z nimi się zmagam, je skutecznie pokonuję, przezwyciężam?
Pomodlę się o owocne, codzienne, czytelne dawanie świadectwa Jezusowi i Ewangelii. O wolność dla tych, którzy nie siedzą wprawdzie za kratkami, ale ich serca są zniewolone, aby odzyskali wolność w Jezusie Chrystusie. Dalej pragnę modlić się o pokój na świecie, w Ukrainie, w ludzkich sercach. Pomyślę o tym, aby uczestniczyć we wspólnotowej, październikowej modlitwie różańcowej.
III Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni…
(Ps 95,1-2)
IV Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie
*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na: www.medytacja.pl
*********