XXV Niedziela Zwykła, rok B

22 września 2024 r.

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Tak przyszli do Kafarnaum.  Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym rozmawialiście w drodze?”. Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się miedzy sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”.

(Mk 9,33-35)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Różne są pytania, a wśród nich tzw. kłopotliwe. Po ich postawieniu zwykle następuje cisza, zapytani milczą. Milczą nie dlatego, że nie wiedzą, co odpowiedzieć, ale dlatego, że odpowiedź zdemaskuje coś niedobrego o nich samych, ukaże ich w złym świetle, ujawni kryjącą się w sercu tajemnicę. Milczą apostołowie, kiedy bowiem Jezus mówił o męce, oni spierali się o pierwszeństwo, po naszemu o stołki, o władzę, o przewodnictwo w grupie, o to kto jest najważniejszy.
Bliskość Jezusa, zażyła relacja z Nim nie uwalnia apostołów od ziemskich pragnień, pożądań, tęsknot, planów, zamierzeń. Nie uwalnia także i mnie. Czy o tym pamiętam? Czy potrafię o tym rozmawiać z Jezusem? Czy też milczę i skrzętnie to przed Nim próbuję ukryć, zataić? Czy potrafię Jezusowi powiedzieć o pokusie bycia największym wśród innych ( oczywiście nie chodzi o wzrost ), która dopada moje serce? Czy potrafię się przyz nać, że ta pokusa jakże często sprawia, że walczę z innymi, sprzeczam się z nimi, zwalczam ich jak konkurencję. Zamiast współpracy pojawia się niezdrowa rywalizacja?

Pan Jezus nie skrzyczał, nie zbeształ Dwunastu, nie oddalił ich od Siebie. Jezus siada, aby na spokojnie ukazać im nowe zasady bycia pierwszym, bycia na czele, przewodzenia innym. Zasada podstawowa to służba. 
Czy modlę się za rządzących moim krajem, aby ich rządy były służbą? Czy sam nie wstydzę się usłużyć innym, przyjść im z pomocą, „ubrudzić sobie ręce” dla innych, mocno zmęczyć się pomagając innym? Czy nie boję się, że wówczas „korona z głowy mi spadnie”, stracę na prestiżu, znaczeniu, ucierpi moje „ego”?  Czy nie usiłuję w życiu być pierwszym za wszelką cenę, także kosztem innych? Czy potrafię być drugi, czwarty, jedenasty i na dalszym miejscu? Czy zdaję sobie sprawę z tego, że i te miejsca, także i ostatnie, nie zwalniają mnie z postawy służby? Pan Jezus potrzebuje dobrych współpracowników i z tych pierwszych miejsc, i tych ostatnich, i środkowych. To jedna z trudnie jszy ról życiowych, być jak ten, kto służy, pomaga, dzieli się sercem.

Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata. Pomodlę się za powodzian i tych, którzy im śpieszą z pomocą. O dar pokory i służby dla rządzących, dla siebie.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Oto mi Bóg dopomaga,
 Pan podtrzymuje me życie.
 Będę Ci chętnie składać ofiarę
i sławić Twe dobre imię…

(Ps 54, 6.8)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan podtrzymuje całe moje życie

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: