XXVIII Niedziela Zwykła, rok B

13 października 2024

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

„Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę”. On Mu rzekł: „Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości”. 

(Mk 10,19-20)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Przykazania. Objawione Prawo Boże. Znać przykazania, to znać Tego, który je przekazał, ustanowił, to uznać w Bogu Najwyższego Prawodawcę. On objawił Swe Prawo, aby chronić ludzkie życie, piękno ludzkiej intymności, prawdę przed kłamstwem, cześć ojca i matki przed niewdzięcznością dzieci itd. On je ustanowił bo pragnie chronić piękno i dobro ludzkiego życia.

Czy znam przykazania? Czy są głęboko wyryte w moim sercu i mojej pamięci? Czy znam wszystkie przykazania a nie tylko niektóre? Czy znam i czczę Tego, który mi je objawił, wyrył w sercu, o nich ciągle przypomina? Czy czuję się przez nie chroniony czy ograniczany, do dobrego życia zachęcany, czy do życia zniechęcany? Czy nie próbuję przykazań poprawiać, zmieniać, dopasowywać do tzw. naszych czasów lub też odstawiać je do lamusa historii jako nieprzydatne i przestarzałe, utrudniające życie a nie je wspomagające? 
Sama znajomość prawa, także Bożego, to jeszcze za mało. Ono powinno kształtować ludzkie życie. Jego Twórca pragnie, aby było przestrzegane, zachowywane, wypełniane. Nie wypełniane, pomijane w życiu stanie się, może nawet mądrą, ale martwą literą. A ono ma tętnić życiem.
Czy przestrzegam Bożych przykazań? Czy nimi żyję na co dzień? Czy nie traktuję ich wybiórczo? Za chowuję te, które mi odpowiadają. Zachowuję inne w młodości, inne w wieku średnim, a jeszcze inne na starość. Czy pamiętam, że nie wystarczy nie zabijać, trzeba też życie promować, rozwijać; że sam szacunek niedołężnym rodzicom niewiele pomoże, potrzebne są moje sprawne nogi i ręce, pomoc; że brak kłamstwa w moich ustach, to dopiero początek ku słowom budującym, pięknym i mądrym, ku poezji; że lepiej mało, a uczciwie, niż ponad miarę, ale kosztem innych, kradzieżą; że seksualność zastała dana człowiekowi do czegoś więcej niż przyjemność, aby kochać i dawać życie a to wymaga odpowiedzialności. Czy zachowuję przykazania z lęku czy z miłości ku Prawodawcy, ku Bogu?
Pomodlę się o dar pokoju, szczególnie dla krajów Bliskiego Wschodu. O dar życia według Bożych przykazań. Pomodlę się na różańcu zapraszając do tej modlitwy moich bliskich czy przyjaciół.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Naucz nas liczyć dni nasze
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich…

(Ps 90, 12-13)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Nasyć nas, Panie, Twoim miłosierdziem

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek:

Poznaj lepiej praktykę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina
Pole cane pozycje pomocne w praktyce modlitwy Słowem Bożym