I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.

(Łk 9, 30-31)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Mojżesz i Eliasz, to przedstawiciele Starego Przymierza, Prawa i Proroków. W ich losach i pismach kryła się zapowiedź życia i działalności samego Jezusa Chrystusa. „Rozmawiać” z Mojżeszem i Eliaszem to poznać tę mesjańską perspektywę, to lepiej zrozumieć życie i działalność Jezusa.

Czy ja „rozmawiam” z Mojżeszem i Eliaszem i innymi bohaterami Pisma świętego, Starego Testamentu, ale i Nowego? Czy czynię to systematycznie? Czy nie zrażam się, gdy te „rozmowy” są dla mnie trudne, wiele jest w nich treści, których nie rozumiem? Czy mimo to dalej „rozmawiam”, wczytuję się w Stary Testament, ufając, że zrozumienie przyjdzie w odpowiednim momencie? Czy czynię to świadom, że to pomoże mi lepiej wczytać się i zrozumieć życie Pana Jezusa, a tym samym i moje własne, życie moich bliźnich? Czytam i wiele się uczę.

W Prawie i u Proroków zawarta była cała perspektywa odnosząca się do przyszłego Mesjasza. Odnajdziemy tam zapowiedzi przyszłej chwały ale też i zapowiedź udręk i cierpień Bożego Posłańca. To była realna perspektywa losów przyszłego Mesjasza, nie kolorowana czy też sztucznie upiększona, osłodzona, „marketingowo” poprawna. Ona była prawdziwa aż do bólu.

Czy uświadamiam sobie, że droga Jezusa ku chwale wiedzie poprzez cierpienie? Czy wiedząc o tym, to akceptuję, przyjmuję do wiadomości? Czy przyjmuję też, że na mojej drodze ku chwale niebieskiej, nie ominą mnie próby i doświadczenia? Czy dobrym życiem przygotowuję się do przejścia przez bramę mojej śmierci, przygotowuję się do mojego odejścia? Czy zdaję sobie sprawę, że nim odejdę, mam wiele dobrego do zrobienia dla Pana, dla braci i sióstr, dla świata? Nie wiedząc ile czasu mi zostało, trzeba, abym należycie wykorzystał ten, który jest mi dany, wykorzystał każdą chwilę.
Poproszę o dar wielkopostnej przemiany dla mnie i całego Kościoła, o pokój  dla ludzkich serc, za rekolekcjonistów i rekolektantów, spowiedników, o zdrowie dla papieża Franciszka.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Usłysz, o Panie, kiedy głośno wołam,
 Zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.
O Tobie mówi moje serce:
„Szukaj Jego oblicza”…

(Ps 27, 7-8)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan moim światłem i zbawieniem moim

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: