Medytacja tygodnia V Niedziela Zwykła, rok C 9 lutego 2025 r.

I Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Zdarzyło się raz, gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret, że zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

(Łk 5, 1-3)

II Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Słowo Jezusa porywało pojedynczych ludzi, ale też i tłumy. W słowach Jezusa ludzie rozpoznali, usłyszeli słowa samego Boga, słowa pełne życia i mocy. Chcieli być jak najbliżej Nauczyciela, aby tego słowa słuchać, doświadczyć go niejako na własnej skórze. Cisnąć się, w pewien sposób ograniczali przestrzeń dla głoszenia słowa. Jezus prosi o pomoc rybaka, Szymona, prosi o użyczenie łodzi, aby później poprosić o jego serce, o jego życie, o współpracę.

Czy pamiętam, że aby słuchać słowa Bożego, trzeba być blisko Jezusa? Czy podejmuję wysiłki, aby „przecisnąć się”, „przebić się” do Jezusa poprzez moje życiowe ograniczenia i przeszkody a niekiedy istne tory przeszkód? Przecisnąć się przez hałas, bałagan, codzienne zamieszanie, pozorny brak czasu itp.? Czy też się przeciskam czy czekam na lepsze okoliczności. Czy zdaję sobie sprawę jak wiele ryzykuję? Czy uświadamiam sobie, że kiedy tak bezczynnie czekam, Jego słowo przeznaczone dla mego serca, marnuje się, w pewien sposób niszczeje? Choć tak naprawdę to niszczeje i marnuje się moje życie pozbawione Bożego słowa.

Jezus nauczający tłumy z łodzi, to Jezus, który dalej to czyni, nauczając je z łodzi Kościoła świętego. On dalej naucza w czasie niedzielnych homilii, kazań, okolicznościowych rekolekcji, misji parafialnych, w czasie katechizacji, pracy formacyjnej w różnych grupach religijnych, w Centrum Formacji Duchowej i w wielu tym podobnych miejscach. Naucza spragnionych Bożego słowa, naucza tłumy i pojedyncze osoby.

Czy wśród słuchających znajdzie także i moją zasłuchaną, skupioną na słowie osobę? Czy czasami mojego nie słuchania słowa, nie usprawiedliwiam alergią na tłum, czy tłumy? Czy pamiętam, że On naucza też w zaciszu mego domu, kiedy pochylam się nad Świętą Księgą? Czy daję Mu szansę i pochylam się, czytam, medytuję, rozważam? Co czynię, kiedy Jezus poprosi mnie o pomoc, tak jak kiedyś Szymona, w głoszeniu słowa? Przyjmuję czy odrzucam Jego prośbę? Zamykam czy otwieram swe serce? Odbijam od brzegu czy jeszcze mocniej wiążę cumy mojej życiowej łodzi?

Dalej będę prosił o pokój dla świata i ludzkich serc. Polecę w modlitwie Bogu głosicieli słowa i jego słuchaczy. Polecę tych, którzy przeżywają swoje ferie o dobry czas odpoczynku.

III Oratio:
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wybawiła mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki,
nie porzucaj dzieła rąk Twoich…

(Ps 138, 7-8)

IV Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na: www.medytacja.pl
*********