VI Niedziela Zwykła, rok A

VI Niedziela Zwykła, rok A

12 lutego 2023

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Bracia: Głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, zresztą przemijających. Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie nauczamy, jak zostało napisane: «Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują». Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. (1 Kor 2,6-10) 

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Autor natchniony zachęca, abyśmy dali się Panu Bogu zaskoczyć tym, co nas czeka po drugiej stronie życia, w wieczności, abyśmy nie marnowali czasu i sił na myślenie, projektowanie jak tam będzie, co tam zastaniemy. Ten czas i siły natomiast spożytkowali na pięknym i mądrym wykorzystaniu tego co już otrzymaliśmy od Niego w darze, co mamy niejako tu i teraz, na owocnym przeżywaniu naszej codzienności. O to zaufanie zapewne łatwiej tym, którzy czują się kochani przez Pana Boga i sami też Go kochają. Brak tej miłości sprawia, że ciągle pojawia się w sercu narzekanie na to co jest tu i teraz i podejrzliwości w kontekście tego co wieczne. Ciągle w sercu rodzi się pytanie, czy aby Pan Bóg mnie nie zawiedzie, czy nie będę rozczarowany?


Czy nie próbuję Panu Bogu zaglądać za kotarę Jego boskich tajemnic i sprawdzać jak mi urządził wieczne mieszkanie? Czy cenię sobie, to co mam tu i teraz od Niego? Czy mądrze i owocnie z tego korzystam? Czy te dary rozwijam? Czy rozwijam samego siebie i pomagam w rozwoju innym? Czy widząc ogrom i piękno darów od Pana w doczesności ufam, że nie zawiodę się nimi w wieczności? Ufam, bo czuję się kochany i kocham Pana Boga?

W modlitwie będę prosił o dar zaufanie Panu Bogu, że to co teraz od Niego otrzymuję i co czeka mnie w wieczności będzie najwyższej jakości, przerośnie moje oczekiwania. Pomodlę się o dar pokoju na świecie, o skuteczną pomoc dla ofiar trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii, o łaskę wieczności dla tych, którzy zginęli, pociechę dla tych, którzy utracili najbliższych. 

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Naucz mnie, Panie, drogi Twoich ustaw,
 bym ich przestrzegał do końca.
 Ucz mnie, bym przestrzegał Twego prawa
 i zachowywał je całym sercem…
(Ps 119, 33-34)

 

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

 

Błogosławieni szukający Boga

*********
Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

  
ks. Rysiu SDSopracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
duszpasterz Centrum Formacji Duchowej,

Pin It on Pinterest

Lectio Divina<strong>VI Niedziela Zwykła, rok A</strong>