I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Gdy zapadł wieczór owego dnia, Jezus rzekł do swoich uczniów: „Przeprawmy się na drugą stronę”. Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź się już napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. 

(Mk 4,35-37)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Obecność Jezusa w łodzi galilejskich rybaków, w łodzi Kościoła, w Kościele, w moim życiu nie gwarantuje żeglugi lekkiej, łatwej i przyjemnej, bezstresowej.  Nie jeden wicher w sposób nagły, zaskakujący, zdecydowany będzie próbował odebrać jej stabilność i w przymierzu z falami morskimi podjąć próbę jej zatopienia. Taki jest wicher. Takie są fale. Wydaje im się, że na jeziorze to one rządzą, one decydują, kto się utrzyma na powierzchni, a kto utonie. Kto dotrze na drugi brzeg, a kto zakończy żeglugę na dnie jeziora. W tej sytuacji rodzi się pokusa, aby pozostać na bezpiecznym brzegu, darować sobie przeprawę i uniknąć związanych z nią kłopotów i trudności. Pozostać na brzegu, to pozostać wśród tych i tego co się zna, co się opanowało, bo druga strona to niewiadoma, to zaczynać od nowa, to niepewność powodzenia czy sukcesu. itp. To jest jednak niemożliwe. To nie wchodzi w grę. Do przeprawy zachęc a, przynagla sam Pan. Zachęca nie w celach turystycznych, poznawczych. To nie będzie wycieczka na drugą stronę. Tam na drugiej stronie są ludzie, którzy też czekają na Niego i Ewangelię, potrzebują światła Bożej łaski. Dla Jezusa i Jego Kościoła zawsze „atrakcyjna” jest strona, kraina, którą trzeba „zagospodarować”, siejąc tam ziarno Słowa. „Inne łodzie”, które towarzyszyły łodzi Jezusa i Apostołów przeprawiających się na drugą stronę, to zapowiedź także mojej łodzi, która powinna zasilić Jezusową „flotę”, która przewozi Jezusa i Jego słowo, wszędzie tam, gdzie nie są jeszcze znane. Sam Jezus nie umarł, nie zobojętniał na problemy swoich uczniów. On tylko śpi, bo dobrze wykonał Swoją pracę i jest zmęczony. Jezus śpi, ale zawsze jest gotowy do pomocy, kiedy o to zostanie poproszony. Trzeba Go zbudzić. Trzeba się przyznać, że sam sobie nie poradzę z żywiołem.  W moim przypadku „zbudzić” Go dźwiękiem mod litwy.

Czy moja łódź życia jest do dyspozycji Pana Jezusa? Czy jestem gotowy popłynąć z Nim na drugi brzeg, do nieznanej krainy, popłynąć, aby siać ziarno słowa Bożego? Czy liczę się, że w czasie żeglugi trzeba będzie się zmierzyć z gwałtownym wiatrem i wysokimi falami? Czy ufam, że On przyjdzie mi z pomocą? Czy o tę pomoc proszę?

Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata. O czas dobrego odpoczynku dla uczniów, nauczycieli, pracowników oświaty, rozpoczynających czas wakacji, dla wszystkich odpoczywających.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

 

Ci, którzy statkami ruszyli na morze,
 by handlować na wodach ogromnych,
 Widzieli dzieła Pana
i jego cuda wśród głębin… 

(Ps 107, 23-24)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana

*********

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: