5 listopada 2023 r.

I  Lectio: 
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujecie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać”. 

(Mt 23,1–5a)

II  Meditatio: 
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Także w czasach Jezusa nie była obca walka o stołki, walka o rząd dusz, walka o władzę, o bycie ponad innymi a nie dla innych. Uczeni w Piśmie i faryzeusze wygodnie rozsiedli się na katedrze Mojżesza. Niestety zamiast nauczać wszystkich, a więc siebie samych w pierwszej kolejności, pouczali tylko innych. Ciężary i to nie do uniesienia dla innych, zaszczyty, przywileje dla siebie.

Ja też powinienem umieć oddzielić naukę, którą słyszę z ust księdza od jego życia, które może się z nią nie pokrywać czy wręcz kłócić. Za naukę będę wdzięczny. Za zły przykład, kiedy minie pierwszy odruch zgorszenia, złości, podejmę modlitwę o nawrócenie, o poprawę życia, o powrót do autentycznego, spójnego życia, Bożego życia. Nigdy zaś nie będę próbował usprawiedliwiać swego złego, niewłaściwego postępowania, złym przykładem życia tych na świeczniku.

Życie na pokaz, bez wewnętrznego przekonania, to strasznie meczące i do tego nieprawdziwe. Prędzej czy później takie udawanie zostaje zdemaskowane, wychodzi na jaw. Tłumy z podziwu przejdą do pogardy, a niedawno podziwiany spłonie ze wstydu. Każde spojrzenie, które łechtało jego egoizm, teraz palić będzie go jak ogień, każda pochwała zamieni się w naganę. 

Zadbam, aby za moimi czynami stało serce, prawość i autentyczność. Chcę być znakiem na drodze, przy którym wędrowiec zatrzymuje się na chwilę, znajduje właściwe informacje, aby iść dalej we właściwym kierunku. Sam takich znaków potrzebuję i za już spotkane, które mi drogę do Pana wskazują, dziękuję i ufam, że nigdy mi ich nie zabraknie. Nie chcę być znakiem, który wskazuje niewłaściwą drogę, może prowadzić do życiowego pogubienia się. 

Pomodlę się za tych na świeczniku o autentyzm życia, prawdziwość między tym, co głoszą a tym, jak żyją. Pomodlę się o dar nawrócenia dla tych, którzy żyją w obłudzie, niespójności miedzy głoszoną nauką a życiem. Dalej będę prosił o dar pokoju, o zakończenie trwających konfliktów. Pomodlę się o dar pięknego życia i dobrej śmierci, a dla zmarłych o radość życia wiecznego.

III  Oratio: 
Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej „lectio” i „meditatio”. Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

 

Panie, moje serce się nie pyszni,
 I nie patrzą wyniośle moje oczy.
 Nie dbam o rzeczy wielkie
 Ani o to, co przerasta moje siły… 
(Ps 131, 1)

IV  Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Strzeż duszy mojej w Twym pokoju, Panie

*********

Bezpłatny cotygodniowy tekst medytacji – zapraszamy na:  www.medytacja.pl  
*********

	opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS duszpasterz Centrum Formacji Duchowej, autor książek: